Het moet in januari 2021 geweest zijn dat ik voor de eerste maal op De Zandberg kwam. Het was er akelig stil want corona woedde nog. Maar toen Dominique mij de ateliers en de artotheek had laten zien en vertelde over wat daar in normale tijden gebeurt, en toen ik de creativiteit voelde die daar zowat van de muren druipt, wist ik dat dit iets voor mij was.

Ik ben Pol Vandenbroucke, 66 jaar, geboren en getogen in Kortrijk, gepensioneerd reisagent, getrouwd met mijn eerste lief van bij de scouts, vader van 2 prachtige kinderen en bompie van hun addergebroed met 4 allerliefste pagadders, Bourgondiër, globetrotter, Club-supporter, en prutser.

Met pensioen gaan stelt een mens voor nieuwe uitdagingen. Veel last van het gevreesde zwarte gat had ik niet, ik had mijn portie wel gehad van een weliswaar rijk gevuld maar toch bijwijlen hectisch professioneel leven. De laatste jaren waren er teveel aan geweest, een multinational is meedogenloos voor managers die syndicaal actief worden. Maar eens met pensioen wil je dan toch op zoek naar een bezigheid die in het beste geval tegelijkertijd plezant is, zinvol, en vooral: zonder stress. Nu lag daar thuis wel een grote tuin te wachten en een stapel boeken te lezen, en wou ik persé terug beginnen studeren, cultuurgeschiedenis bijvoorbeeld en eindelijk eens de teksten van Dylan ontcijferen. En plots konden we bovendien eindelijk eens alles traag doen! Maar ik heb een engagement nodig. Iets om de schouders onder te zetten. En dat had ik dus gevonden. Op De Zandberg.

Ze hadden daar iemand nodig om de artotheek te “doen”. Door, om te beginnen, en in alle door corona opgelegde eenzaamheid, een inventaris te maken van honderden kunstwerken leerde ik gaandeweg de kunstenaars kennen, zonder die dan toen al echt ontmoet te hebben. Dat kwam later, beetje bij beetje. En stond ik voortdurend met open mond te kijken naar de pareltjes die die gasten “met een beperking” produceren. Toen het leven weer normaal werd, kwamen de kunstenaars terug, en het team, en word ik sindsdien langzamerhand deelachtig aan de unieke sfeer die daar op De Zandberg hangt.

Ondertussen kregen onze ambities om de artotheek een doorstart te geven gestalte. Ubuntu gaf het startsein een website te maken en dat opende niet alleen perspectieven maar ook een berg werk voor deze arme vrijwilliger. Ik heb dat graag, en traag, gedaan, met uitzondering van lange excel-bladen maken, ik haat excel. Maar de website is er ondertussen. En er is nog zoveel te doen.

De Zandberg geeft een tweede thuis aan een zootje ongeregeld, kunstenaars, “speciale gasten”, stuk voor stuk schone mensen die allemaal een talent hebben om mooie dingen te maken en die daar meestal geen uitleg aan geven. Ik mag daar nu en dan, weliswaar vrijblijvend, tussen lopen en samenwerken met een gedreven team, die voor hen zorgt. Kunst én zorg. En géén stress. Vrijwilligerswerk is het perfecte tegengif voor verveling, verzuring, verrechtsing en vereenzaming.

Pol Vandenbroucke, vrijwilliger - "artothecaris"

september 2023

pol.vandenbroucke@groepubuntu.be